استعفای ظریف؛ نقدی به تخریبگرایی اصلاحطلبان و ضرورت همبستگی در دولت پزشکیان
با معرفی کابینه پیشنهادی مسعود پزشکیان و استعفای محمدجواد ظریف، جناح اصلاحطلب واکنشهای تندی را به این لیست نشان داد. در شرایطی که اختلافنظرها بر سر ترکیب کابینه امری طبیعی است، تاکید بر همکاری و جلوگیری از شکافهای سیاسی از ضروریات دوره حساس کنونی است.
به گزارش ملت بیدار؛ در روزهای اخیر، معرفی فهرست وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان به مجلس شورای اسلامی و حواشی مرتبط با آن، به خصوص استعفای محمدجواد ظریف، جنجالهای بسیاری در فضای سیاسی کشور بهوجود آورده است. این وقایع نشاندهنده شکافهای عمیق در بین جناحهای سیاسی و همچنین نارضایتی بخشی از اصلاحطلبان از ترکیب کابینه پیشنهادی است.
ظریف که نقش کلیدی در راهبری انتخاب وزرا داشت، با اعلام استعفای خود، به نوعی نارضایتیاش را از این فرایند بیان کرد. وی اشاره کرد که تنها تعداد محدودی از پیشنهادات شورای راهبری که تحت مدیریت وی بود، در فهرست نهایی وزرا قرار گرفتند. او از اینکه نتوانسته است حضور بانوان، جوانان و اقوام مختلف را به شکلی شایسته در کابینه پیشنهادی منعکس کند، ابراز شرمندگی کرد. این موضوع باعث شده تا برخی تحلیلگران، استعفای وی را به عنوان یک اعتراض غیرمستقیم به نحوه انتخاب وزرا تعبیر کنند.
اما باید توجه داشت که استعفا و خروج از دولت در این شرایط میتواند تأثیرات منفی بلندمدتی داشته باشد. اصلاحطلبان و به خصوص افرادی که مانند ظریف از جناحهای نزدیک به آنها هستند، باید در این دوره حساس به جای ایجاد شکاف بیشتر، به همکاری و همدلی بپردازند. فشارهای سیاسی و گروکشیهای جناحی میتواند باعث تضعیف دولت و کاهش کارایی آن در اجرای سیاستها و برنامهها شود.
اینکه در هر دولت، اختلافنظرهایی بر سر ترکیب کابینه و رویکردهای کلان وجود داشته باشد، امری طبیعی است. اما واکنشهایی مانند استعفا در مواجهه با این اختلافات، به جای تلاش برای حل آنها از طریق گفتوگو و مشورت، میتواند زیانبار باشد. به جای تخریب و انتقاد بیمورد، باید به فکر تقویت انسجام و بهرهگیری از ظرفیتهای تمامی جناحها بود تا کشور از این چالشها با قدرت بیشتری عبور کند.
در این موقعیت، بهترین رویکرد این است که منتقدان با صبر و حوصله، زمینههای همکاری و همفکری را فراهم کنند و به جای تشدید اختلافات، به تقویت وحدت و همبستگی در سطح ملی کمک کنند./ پایان پیام