دربارهٔ لایحهٔ مقابله با انتشار محتوای خلاف واقع

شریف زمانی، فعال سیاسی و رسانه‌ای نوشت: درخصوص لایحهٔ مقابله با انتشار محتوای خلاف واقع چند مورد نیازمند بررسی است؛ لازم به ذکر است که در کلیات حرفی نیست و لازم است اما:

۱- تعریف "محتوای خلاف واقع" مبهم و مبتنی بر "عرف" است که تفسیرپذیری بالایی دارد.

۲- "تشویش اذهان عمومی" معیاری ذهنی است و امکان سوءاستفاده دارد.

۳- حذف فوری محتوا بدون حکم قضایی (ماده ۴) و با نظر کارگروه و یا سامانه ممکن است نقض حق دفاع و اصل برائت باشد.

۴- اجرای این قانون برای پلتفرم‌های خارجی (مثل اینستاگرام، توئیتر) غیرعملی است.

۵- الزام سکوها به حذف محتوا در ۱۲ ساعت (ماده ۱۱) ممکن است منجر به حذف بی‌دلیل محتوا برای جلوگیری از جریمه شود.

۶- امکان سوءاستفاده از گزارش‌های مردمی برای حذف محتوای منتقد وجود دارد.

۷- راستی‌آزمایی محتوا در زمان کوتاه نیازمند سیستم‌های پیشرفته و پرهزینه است.

۸- نظارت بر حجم عظیم محتوا در فضای مجازی غیرممکن است.

۹- دستکاری در الگوریتم‌های راستی‌آزمایی ممکن است باعث حذف محتوای بی‌خطر شود.

۱۰- عدم شفافیت در آیین‌نامه اجرایی (ماده ۲۱) می‌تواند منجر به تفسیرهای سلیقه‌ای شود.

مشابه این لایحه، قانون خدمات دیجیتال (DSA) در اروپا سال ۲۰۲۲ تصویب شد و از سال ۲۰۲۴ درحال انجام است، ماهم حتما به چنین مواردی نیازمند هستیم اما با شفافیت بیشتر و کارآمدتر از این لایحه.