سینمای فلسطین؛ روایت جنگی که جهان را تسخیر کرد
با وجود سایه سنگین جنگ و فشارهای سیاسی، سینماگران فلسطینی با آثارشان توانستهاند راهی به جشنوارههای جهانی باز کنند و نگاهها را به خود جلب کنند؛ فیلمهایی که هم تحسینبرانگیزند و هم محل مناقشه.

به گزارش ملت بیدار؛ سینمای فلسطین در سالهای اخیر، در دل جنگ و بحران، جایگاه تازهای در صحنه جهانی پیدا کرده است. فیلمهای فلسطینی نهتنها در جشنوارههای معتبر با استقبال روبهرو میشوند، بلکه بازارهای بینالمللی نیز بیش از گذشته به آنها توجه نشان میدهند.
نمونهای شاخص از این روند، مستند «سرزمینی دیگر» بود که جایزه اسکار بهترین مستند بلند را به دست آورد. با وجود این موفقیت، مسیر اکران آن در آمریکا آسان نبود. برخی مقامهای محلی این فیلم را «تبلیغاتی» خواندند و حتی تلاش کردند نمایش آن را متوقف کنند. با این حال، اکران موفق شد و بیش از ۲.۵ میلیون دلار فروش در آمریکا به ثبت رسید.
اکنون شرایط تغییر کرده است. فیلمهایی چون «فلسطین ۳۶» به کارگردانی آنهماری جاسر، «آنچه از تو باقی مانده» ساخته شیرین دابس و «صدای هند رجب» به کارگردانی کوثر بن هنیه، از همان ابتدای حضور در جشنوارهها با استقبال پخشکنندگان مواجه شدهاند. شرکت «واترملون پیکچرز» که بنیانگذاران فلسطینی دارد، حق پخش این آثار را خریداری کرده و آنها را بخشی از مأموریت فرهنگی و سیاسی خود میداند.
حمزه علی، از بنیانگذاران این شرکت میگوید: «برای مدتها تصویر نادرستی از جامعه عرب در سینما ارائه شد. حالا اگر ما روایت خودمان را نسازیم، کسی دیگر این کار را نمیکند.»
با این حال، چالشها همچنان وجود دارد. برخی سالنها با تهدید روبهرو میشوند و تبلیغات بعضی فیلمها پذیرفته نمیشود. اما روند بازار نشان میدهد نگاهها به سینمای فلسطین در حال تغییر است؛ تغییری که نه تنها در اروپا بلکه در آمریکا هم قابل مشاهده است.
در جشنواره کن نیز فیلم «روحت را بر کف دستت بگذار و راه برو» ساخته سپیده فارسی به سرعت پخشکننده آمریکایی پیدا کرد. هرچند همه پروژهها چنین شانس نداشتند؛ مانند «روزی روزگاری در غزه» که با وجود نقدهای مثبت، نتوانست خریداران زیادی جذب کند.
تحلیلگران میگویند دلیل استقبال تماشاگران، کمبود روایتهای خبری از غزه در رسانههای جریان اصلی است و سینما این خلأ را پر کرده است. در این میان، برای کارگردانانی چون بن هنیه، موضوع حتی شخصیتر است. او درباره «صدای هند رجب» میگوید: «من سیاستمدار نیستم، اما ابزارم سینماست. با این فیلم، دستکم سکوت نکردم.»/ پایان پیام