کدام امام حسین(ع)؛ مظلومی کشته شده یا ولی قیام کننده و نجات‌بخش
ما به اشتباه تصویری از امام (ع) را به بخشی از جامعه نشان دادیم که با حقیقت ایشان و امر عزاداری‌شان متفاوت است. همین تفاوت باعث شده تا برخی از این فرصت استفاده کرده و آن را تحریف کنند و منویات خود را جایگزین آن بنمایند.
ملت بیدار آنلاین| کانال نواصولگرا نوشت: امسال برخی از مخالفان جمهوری اسلامی و تعدادی از اصلاح‌طلبان روشنفکرنما با مطرح نمودن برخی تعابیر بی‌ادبانه سعی در مخدوش کردن مسئله عزاداری و امر حضرت سیدالشهدا (ع) داشته‌اند. مواردی مانند اینکه باید بر مظلومانِ ظلم جمهوری اسلامی گریست یا شهادت 14 قرن پیش به ما ربطی ندارد یا اینکه مسئله اگر ظلم است که ظلم زمانه ارجح است و... . در این تصویر یک مظلوم کشته شده که به خاطر ظلمی که بر او شده باید برش گریه کرد. با چنین فهمی از موضوع سوال اینان این می‌شود که خب ظلم‌های دیگر یا در زمان اکنون که مهمتر است پس چرا ... .
البته که خطاب به اینها چندان فایده‌ای ندارد اما برای خودمان باید تذکراتی را در نظر بگیریم. تصویر امام حسین (ع) در بین ما عموما مخدوش و ناقص است. تصویری که متاثر از روایت‌سازی بنی‌امیه و سپس مذهب عامه قرار گرفته و ایشان را صرفا یک مظلومِ کشته شده معرفی می‌نماید. انگار که ایشان قصد حکومت داشته ولی نتوانسته و سپس تلاش فرار از مرگ را داشته اما در نهایت به علت برخی شرایط مجبور به جنگ شده و در نهایت کشته شده است (متاسفانه این تصویر دقیقا همان چیزی است که اهل سنت از حضرت (ع) در کتب متعدد خود به نمایش گذاشته اند و ما از نقل آن عذرخواهیم).
حال اینکه با دقت در تصویری که ائمه (ع) پس از ایشان قصد نمایان ساختن آن را داشته‌اند، متوجه می‌شویم که موضوع کاملا متفاوت است. امام (ع) اولا یک ولی الله است؛ یعنی به نص قرآن که رسول الله را در همه چیز حتی جان اولی بر همگان می‌داند (و شیعه این شان را برای اوصیای ایشان هم قابل تسری می‌داند) ارزشی والاتر و بالاتر از هر انسان دیگری دارند. پس ظلم به او با ظلم به هر غیرمعصومی اساسا قابل مقایسه نیست. ثانیا امام (ع) با قیام خود اساسا دین را از سقوط کامل و نابودی نجات داد. یعنی عمل ایشان عملی حیات‌بخش برای دین رسول الله است؛ پس در این شان هم با هیچ غیرمعصومی قابل مقایسه نیستند.
ثالثا طبق روایات متعدد شیعی، حقیقت امر امام حسین (ع) و عزاداری برای ایشان چیزی فراتر از عقول ساده ماست. اینکه با یک قطره اشک کل گناهان تطهیر می‌شود یا اینکه بهشت بر عزادار واجب می‌گردد، یعنی اینکه این حقیقت در طول تاریخ هم برای همگان، صفت نجات‌بخشی خود را حفظ می‌کند و بندگان را از آتش نجات می‌دهد. البته که حقیقت اتصال قلبی به نور حضرت سیدالشهدا (ع) که درواقع همان نور رسول الله است و آن نور هم نور توحید است، یکی از توضیحاتی است که درباره اهمیت این عزاداری‌ها بیان شده است.
خلاصه اینکه ما به اشتباه تصویری از امام (ع) را به بخشی از جامعه نشان دادیم که با حقیقت ایشان و امر عزاداری‌شان متفاوت است. همین تفاوت باعث شده تا برخی از این فرصت استفاده کرده و آن را تحریف کنند و منویات خود را جایگزین آن بنمایند. لذا مطالعه و تدقیق درباره حقیقت این قیام و آثار آن برای همه ما لازم است تا تصویر صحیح را در جامعه جابیاندازیم./ انتهای پیام
