شهادت نصرالله؛ پایان مقاومت یا آغاز فصلی نوین؟
شهادت سید حسن نصرالله نه تنها ضربهای به جبهه مقاومت وارد نکرد، بلکه نقطه عطفی شد برای تحولی بیسابقه. در حالی که دشمنان انتظار فروپاشی داشتند، مقاومت با انتقال سریع و بینقص فرماندهی، انسجامی بیسابقه از خود نشان داد و وارد مرحلهای شد که حتی تحلیلگران غربی را به حیرت واداشت. اکنون، مقاومت از دفاع منفعل به بازدارندگی تهاجمی روی آورده و معادلات منطقهای را به نفع خود تغییر داده است.

ملت بیدار؛ شهادت، در منطق مقاومت، پایان نیست؛ نقطهای است که تاریخ از آن عبور نمیکند، بلکه در آن متحول میشود. سید حسن نصرالله، چهرهای که برای دشمنان به کابوسی همیشگی تبدیل شده بود، به شهادت رسید. اما آنچه رخ داد، نه تنها ضربهای به جبهه مقاومت نبود، بلکه آغاز فصلی نوین در تاریخ این جنبش بود.
تاریخ مقاومت گواهی میدهد که هر ضربه، تکثیر است. شهادت سیدعباس موسوی، آمدن نصرالله را رقم زد. شهادت حاج عماد، حزبالله را مسلحتر کرد. شهادت حاج قاسم، جغرافیای مقاومت را گسترش داد. و حالا، شهادت سید حسن نصرالله، مرحله جدیدی را آغاز کرده و آن وحدت مطلق و بازدارندگی تهاجمی است.
غرب برنامههایی دقیق روی کاغذ داشت، اما مقاومت فرمولپذیر نیست. جانشینی بینقص در کمتر از چند ساعت، ساختار غیرمتمرکز و شبکهای مقاومت، و ورود به فاز بازدارندگی تهاجمی، جهان را به حیرت واداشت. در حالی که دشمن انتظار فروپاشی داشت، مقاومت با انسجامی بیسابقه، معادلات را به نفع خود تغییر داد.
ایران، که پیشتر به عنوان رهبر محور مقاومت شناخته میشد، اکنون به ستون اصلی این جنبش تبدیل شده است. این تحول، پیوند راهبردی محور مقاومت از بیروت تا بغداد و صنعا را تسریع بخشیده و دیپلماسی مقاومت را به سطحی رسانده که حتی دولتهای متمایل به غرب را مجبور به موضعگیری کرده است.
اگر تا دیروز مقاومت صبر استراتژیک را اصل میدانست، امروز تهاجم را به عنوان بهترین دفاع برگزیده است. حملات حزبالله پس از شهادت نصرالله، نه یک واکنش، بلکه آغاز فازی جدید بود که دشمن را به عقبنشینی بیسابقه واداشت.
شهادت سید حسن نصرالله نه یک شکست، که نقطه عطفی بود و مقاومت را وارد مرحلهای جدید کرد. دشمنان انتظار فروپاشی داشتند، اما با ضربهای سختتر از آنچه تصور میکردند، روبهرو شدند. این پایان نیست، بلکه آغاز فصلی است که حتی برای دشمن سناریویی نداشت./ پایان پیام
فاطمه مهربان