اصلاح‌طلبان؛ هم خدا و هم خرما
در تمامی سه دهه گذشته، اصلاح‌طلبان سعی داشته‌اند تا در مرزی از اپوزیسیون نمایی و قدرت طلبی بایستند. این استراتژی برای آن بوده تا هم رای بخشی از جامعه را در پای صندوق داشته باشند و هم بتوانند پشت میز مسئولیت بنشینند.
ملت بیدار آنلاین| در تمامی سه دهه گذشته، اصلاح‌طلبان سعی داشته‌اند تا در مرزی از اپوزیسیون نمایی و قدرت طلبی بایستند. این استراتژی برای آن بوده تا هم رای بخشی از جامعه را در پای صندوق داشته باشند و هم بتوانند پشت میز مسئولیت بنشینند. این راهبرد در چندین انتخابات به آنها کمک کرد تا واقعا پشت میز بنشینند. در ۹۲ با یک ائتلاف نامأنوس و در ۹۴ که در انتخابات تهران توانستند به هدف خود دست یابند.
اما با تغییر برخی مولفه‌ها این راهبرد به شکست انجامیده. نامزد آنان یعنی حسن روحانی، وضعیتی فاجعه‌بار برای کشور به بار آورد و هیچ کدام از اهداف شعاری آنان را محقق ننمود و اینگونه بود که پایگاه مردمی‌شان را از دست دادند. در طرف دیگر، حاکمیت نیز فریب آنها را نخورد و سعی نمود تا آنهایی که اپوزیسیون بودن را می‌پسندیدند از گردونه نامزدی خارج کند.
ترکیب از دست رفتن پایگاه مردمی و میز مسئولیت باعث شد تا تندروهای این جماعت عنان کار را به دست بگیرند. اینکه شخصی مثل آذر منصوری برای راهبری اصلاح‌طلبان انتخاب می‌شود دقیقا همین نگاه را نشان می‌دهد. آذر منصوری همان کسی است که در ایام اغتشاشات (یعنی دوره پس از اعتراضات اولیه که وجهه موضوع براندازی همراه با خشونت بود) بر آتش اغتشاشات می‌دمید و توییت‌های مصی علینژاد را فیو می‌زد.
با این انتخاب، تهی بودن اصلاح‌طلبان از لحاظ گفتمانی بیشتر نمایان می‌شود. این جماعت دیگر نه حرفی برای مردم دارند و نه برای حاکمیت؛ از یک طرف آن قشر علاقه‌مند به خود را به براندازان باخته‌اند و از طرف دیگر حرفی برای حاکمیت ندارند. خلاصه اینکه باخت آنها هم در رقابت پای صندوق مشخص است هم باخت شأن در جذب مردم. باید دید که بزرگان آنها بازهم با دیگران ائتلاف می‌کنند تا حداقل به میز برسند یا خیر؟/ انتهای پیام
