جوانان پشت خط پدرخوانده‌های اصلاحات
نخستین رقیب اصلاحات پدرخوانده‌هایی هستند که اجازه ورود جوانان اصلاح‌طلب به عرصه سیاست‌ورزی را نمی‌دهند.
مثلث نوشت: اصلاح‌طلبان در هر انتخابات ایراد می‌گیرند که ما چهره‌های تأثیرگذارمان را در انتخابات نداریم. اصلا عبارت «مشارکت مشروط» ناشی از همین ادعاست. در واقع طیف‌هایی از آنها می‌گویند تا وقتی چهره‌های شاخصمان در انتخابات نامزد قطعی نشوند در انتخابات شرکت نخواهیم کرد. البته طرح «مشارکت مشروط» مورد پذیرش همه اصلاح‌طلبان نیست اما حتی همان‌هایی که می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند مانند حزب کارگزاران سازندگی یا حزب ندای ایرانیان می‌گویند که نیروهای شاخصمان یا در انتخابات ثبت نام نکردند تا ردصلاحیت شدند. حالا جالب است که اگر به ردصلاحیت‌شدگان نگاه کنیم، می‌بینیم تفاوتی میان اصولگرایان و اصلاح‌طلبان وجود ندارد اما چرا همیشه اصلاح‌طلبان از نداشتن چهره انتخاباتی شاکی‌اند.
پاسخش روشن است زیرا در تمام این سال‌ها هیچگاه نخواستند یا نتوانستند اقدام به خلق چهره کنند؛ به معنای دیگر آنها هیچگاه اراده‌ای برای میدان دادن به جوان‌ها نداشتند و هر وقت سخن از چهره انتخاباتی می‌شود اسم تاجزاده، حجاریان، رضا خاتمی، عارف، نبوی، عطریانفر، مرعشی، اصغرزاده، رمضان‌زاده، میردامادی، کرباسچی و هم‌سن و سال‌های اینها می‌شود. جالب است بدانید که همه چهره‌های به قول اصلاح‌طلبان «شاخص» یا بیش از هفتاد سال سن دارند یا جوان‌ترین‌هایشان در آستانه هفتادسالگی‌اند. انگار اصلاح‌طلبان هنوز در رویای ساختن مجلس ششمی دیگر هستند و فقط نه از نظر منشی و گفتمانی بلکه دقیقا همان مجلس ششم با همان نفرات. طبیعی است در طی زمان هم آن نیروهای سیاسی پیر شده‌اند، هم مطالبات جامعه دیگر انتخاب امثال آنها را بر نمی‌تابد و هم آنکه برخی از اینها دوار مشکلات سیاسی-قضایی شدند و طبیعی است که صلاحیتشان دچار مشکل شود اما مرغ اصلاح‌طلبان یک پای دارد!
اصلاح‌طلبان در همه سال‌های بعد از دوم خرداد هیچ وقت تن به کادرسازی ندادند و تقریبا هیچ نام جدید و تأثیرگذاری در میان آنها مطرح نیست. همان چهره‌های شاخص با روحیه پدرخواندگی سعی می‌کنند از ورود واقعی جوانان اصلاح‌طلب به عرصه سیاست‌ورزی جلوگیری کنند تا هنوز فقط خودشان در صف اول قرار داشته باشند. سران اصلاحات با حذف هر نوع تفکری جز خودشان در جبهه اصلاحات زمینه تازه‌شدن گفتمانی جبهه اصلاحات را هم مسدود کرده‌اند و هیچ وقت گفتمان تازه‌ای از اصلاح‌طلبان به گوش نمی‌رسد تا جایی تنها راهبرد انتخاباتی آنها حمله و هجمه به اصولگرایان است و دریغ از یک راهبرد ایجابی.
در نهایت به نظر می‌رسد نخستین رقیب اصلاح‌طلبان پدرخوانده‌هایی هستند که اصلاحات را در سیطره خودشان نگاه داشته‌اند و اجازه هر گونه تنفسی را از این جبهه سیاسی گرفته‌اند./ پایان پیام
